Սողոմոնի տաճարը Երուսաղեմի ամենատպավորիչ ճարտարապետական կառույցներից էր: Այն մի քանի անգամ ավերվել և վերակառուցվել է, սակայն 70 թ. հողին հավասարեցվել է Հռոմի զորքերի կողմից։
Երուսաղեմի Սողոմոնի տաճարը կանգնեցվել է 9 ոտնաչափ հարթակի վրա։ Նրա մուտքը տանում էր 10 աստիճաններով սանդուղք, որի երկու կողմերում սյուներ էին, որոնց անունները մեզ են հասել՝ Բոոս և Յաքին։ Այս անունների իմաստը, ցավոք, դեռ պարզված չէ։
Սողոմոն թագավորի տաճարը ներսից բաժանված էր երեք մասի։ Դրանցից մեկը սրբավայր էր, որի առաստաղի տակ մի քանի պատուհաններ կային։ Հատակը նոճի տախտակներից էր, իսկ պատերը պատված էին մայրիով։ Այս հատվածն ուներ հարթ տանիք՝ հենված մեծ գերաններով։ Դռներն ու պատերը զարդարված էին ծաղիկներով, արմավենիներով, շղթաներով ու քերովբեներով։
Սողոմոնի տաճարն ուներ ևս մեկ սենյակ, որտեղ պահվում էին եկեղեցական սպասք։ Այնտեղ կար մայրիից փորագրված մի փոքրիկ զոհասեղան՝ ոսկեզօծ զարդարված, ինչպես նաև զանազան ճրագներ և հացի սեղան։ Զոհասեղանի տեղը նույնն է, ինչ քանանացիների տաճարներում՝ անմիջապես դեպի հաջորդ սենյակ տանող աստիճանների դիմաց։
Կանչվեց երրորդ սենյակ«Սուրբ սրբոց», և դա Աստծո բնակավայրն էր: Այն չուներ պատուհաններ, բայց կային երկու 15 ոտնաչափ քերովբեներ՝ զարդարված ոսկով։ Նրանց արտաքին թեւերը հասնում էին պատերին, իսկ ներքին թեւերը շոշափում էին միմյանց դահլիճի հենց կենտրոնում։ Ենթադրվում է, որ հենց այստեղ է գտնվել «Ուխտի տապանակը»։
Սողոմոնի տաճարը նույնպես ուներ գավիթ, որը գտնվում էր իր դիմաց։ Այնտեղ ընծաների զոհասեղան կար, որը նման էր Բաբելոնի հայտնի աշտարակին (զիգուրատ) և պղնձե ծովին։
Այս տաճարի կառուցումը տևել է 7 տարի՝ մ.թ.ա. 10-րդ դարում: Տաղավար տոնին այն օծվեց, և նրա մեջ բերվեց «Ուխտի տապանակը»։ Դրանից հետո Սողոմոն թագավորը մտավ այնտեղ և աղոթեց, որից հետո կրակն իջավ երկնքից և այրեց զոհասեղանի վրա Տիրոջը մատուցված զոհերը։։
Այստեղ միշտ մատուցվել են ամենաշքեղ ու հանդիսավոր ծառայությունները։ Երբեմն տաճարի ծառաները նույնիսկ չէին կարողանում շարունակել ծառայությունը, քանի որ նրբագեղ հագուստներով, երգող և հնչող երաժշտությամբ մարդկանց մեծ բազմությամբ այն լցվում էր Տիրոջ Փառքի ամպով։։
Ավաղ, այս տաճարին վիճակված չէր երկար ժամանակ գոյություն ունենալ։ Երեքուկես դար անց Երուսաղեմը գրավեց Բաբելոնի թագավոր Նաբուգոդոնոսորը, և տաճարը տապալվեց։ Հրեա ժողովուրդը գերի է ընկել, և այդ ժամանակվանից տապանը հայտնի չէ։
Երուսաղեմի վերադարձից հետո տաճարը վերակառուցվեց, բայց այն այլեւս այնքան էլ գեղեցիկ չէր, ինչի համար մարդիկ շատ էին ափսոսում։ Հերովդես թագավորի օրոք տաճարը եղել էընդարձակվելով և առատորեն զարդարված, այն սկսեց նմանվել փայլուն լեռնագագաթի: Բայց, ցավոք, Հռոմեական կայսրության զորքերը ոչնչացրեցին այն, այս անգամ ընդմիշտ։
Այսօր նրանից մնացել է միայն մի փոքր հատված արևմտյան պարսպից՝ Մորիա լեռից ոչ հեռու, որի գագաթին այն գտնվում էր։ Այս վայրը կոչվում է Լացի պատ և ամենամեծ սրբավայրն է հրեաների մեջ։
Սողոմոնի տաճարը, անկասկած, Երուսաղեմի ամենագեղեցիկ շինություններից մեկն էր, և հենց նրա շնորհիվ է, որ այսօր այս քաղաքը ամենամեծ կրոնական կենտրոնն է, որը գրավում է ուխտավորներին ամբողջ աշխարհից:
