Տարածքի բնակեցումը, որը ներկայումս պատկանում է Թաթարստանի Հանրապետության և Չուվաշի Հանրապետության բնակիչներին, սկսվել է մոտ 100000 տարի առաջ՝ պալեոլիթյան դարաշրջանում։ 9-րդ դարի վերջում և 10-րդ դարի սկզբին այստեղ առաջացավ առաջին ֆեոդալական պետությունը՝ Վոլգա Բուլղարիան։ Բավական երկար ժամանակ այն եղել է միակ զարգացած պետությունը Եվրոպայի ծայրագույն Արևելքի տարածքում։ Ենթադրաբար, բուլղարները եղել են ամենավաղ թյուրքական խումբը, որը ժողովուրդների մեծ գաղթի ժամանակ եղել է դեպի Եվրոպա առաջխաղացողների թվում։
Պարսիկ և արաբ աշխարհագրագետները Վոլգա Բուլղարիան համարում էին աշխարհի ամենահյուսիսային մահմեդական երկիրը: Այս երկրում իսլամի ընդունման տարեթիվը համարվում է 922 թվականը։ Հենց այդ ժամանակ էլ Բաղդադի խալիֆը Բոլգար քաղաք ուղարկեց ապագա դեսպանատան մի խումբ, որի մեջ կային շինարարներ և իսլամի քարոզիչներ։ Շնորհիվ այն բանի, որ պետությունը մշտապես ճնշում էր հզորների կողմիցհարևան Խազար Խագանատը, Բուլղարիայի թագավոր Ալմուշը ստիպված եղավ ընդունել իսլամ և դառնալ խալիֆ Բոգդադի հավատարիմ հպատակը: Այսպիսով, նա կարողացավ ուժեղացնել իր երկրի պաշտպանությունը՝ դառնալով արաբական խալիֆայության դաշնակիցը։ Բայց կային նաև բուլղարներ, ովքեր հրաժարվեցին ընդունել իսլամը։ Այս խումբը՝ արքայազն Վիրագի գլխավորությամբ, առանձնացավ։ Սա խթան հաղորդեց չուվաշ ազգի առաջացմանը: Հետագայում ժողովուրդն ընդունեց քրիստոնեությունը և դարձավ միակ ուղղափառ թուրք ժողովուրդը։
Իր զարգացման ընթացքում Վոլգա Բուլղարիան շատ բանի է հասել։ Այդ ժամանակաշրջանի գրավոր աղբյուրի համաձայն այս պետությունը կոչվել է հազար քաղաքների երկիր։ Բիլյարը և Բոլգարը համարվում էին ամենամեծ քաղաքները, որոնք իրենց տարածքով և բնակչությամբ գերազանցում էին այն ժամանակվա այնպիսի քաղաքներին, ինչպիսիք էին Լոնդոնը, Կիևը, Փարիզը, Նովգորոդը։ Այսպիսով, օրինակ, Բոլգարը երեք անգամ ավելի մեծ էր, քան Փարիզը։ Նրա կենտրոնական մասում բարձրացել են թագավորական պալատը և Մայր տաճարի մզկիթը։ Արդեն այդ ժամանակ քաղաքում կառուցվել են ծորակի ջրով բաղնիքներ։ Բնակելի շենքերն ունեին ջեռուցում և կոյուղի։ Բացի վերը նշվածից, պետությունը կոչվում էր նաև բանականության երկիր։ Եվ սրանք դատարկ խոսքեր չեն։ Այնպիսի գիտությունները, ինչպիսիք են բժշկությունը, պատմությունը, աստղագիտությունը և մաթեմատիկան, այստեղ մեծ զարգացման են հասել:
Վոլգա Բուլղարիան հասել է իր գագաթնակետին Էմիր Գաբդուլա Չելբիրի օրոք: Այս ժամանակաշրջանում բուլղարները բավականին ուժեղ էին մարտարվեստում։ Սա հաստատում է այն փաստը, որ Վոլգայի բուլղարները միակ ժողովուրդն են, ովքեր կարողացել են հաղթել Չինգիզ Խանի զորքերին 1223 թվականին։ Դրանից հետո մոնղոլները 13 տարի անհաջողներխուժել է բուլղարական պետություն. Միայն 1229 թվականին, հավաքելով իրենց ամբողջ ուժերը Յայիկ (Ուրալ) գետի մոտ, մոնղոլները կարողացան հաղթել բուլղարներին և Պոլովցին և սկսեցին արագորեն շարժվել պետության տարածքով, իսկ 1936 թվականին այն ամբողջովին ավերվեց: Բուլղարների մի մասը փախավ և պաշտպանություն գտավ Վլադիմիրի մեծ դուքսից։
Արդեն 1240 թվականին Բուլղարական պետությունը դարձավ Ոսկե Հորդայի մի մասը։ Երկար ժամանակ տեղի էին ունենում բուլղարների զանգվածային ապստամբություններ։ Ըստ Խուդյակով Մ. Գ.-ի, մայրաքաղաքի` Բոլգար քաղաքի թալանը և մշակութային և քաղաքական կենտրոնը Կազան տեղափոխելը վերջ դրեցին նախկին պետության վերադարձի հույսերին: Կազանի խանությունը այժմ ամուր արմատավորված է այս հողերում: Մնացած բնիկ ժողովուրդը ստիպված էր հարմարվել նոր իշխանություններին: Աստիճանաբար տեղի ունեցավ բուլղար-թաթարների խառը ընտանիքների ստեղծումը, սակայն բոլոր նորածին երեխաները համարվում էին թաթարներ։ Եղել է, այսպես ասած, այնպիսի ազգության «վերացումը», ինչպիսին բուլղարներն են, և հայտնվել է նորը` վոլգայի թաթարները:
Ինչ վերաբերում է բուլղարերենին, ապա այն պարզապես մահացավ: Շատ գիտնականներ փորձել են ժամանակակից թաթարերենում գտնել բուլղարական ծագմանը մոտ գոնե մի քանի բառ։ Սակայն այստեղ անհրաժեշտ է հաշվի առնել մեկ այլ ազգություն՝ չուվաշները։ Եթե հիշում եք, սա հենց թյուրքական խմբի այն մասն է, որը չընդունեց իսլամը և բաժանվեց։ Հենց նրանք են խոսում հնադարյան թյուրքական լեզվով, որը նման չէ որևէ այլ լեզվի։ Իսկ Վոլգայի բուլղարների և չուվաշերենի հնագույն տարեգրությունները համեմատելիս կարելի է գտնել բազմաթիվ նույնական բառեր: Մի խոսքով, չուվաշերենը հնարավորինս մոտ էբուլղարերեն.
